Bijna thuis!!!

Rhytm of the night..
Mijn gastgezin bestaat uit een binnenplaatsje met daaromheen 7 deuren. Achter elk deurtje wonen andere mensen met ieder weer een ander ritme.
4 uur snachts. Een tune wat nog het meest weg heeft van de eerste 3 tellen van de Lion King wordt ingezet door de drie moskeeen waardoor mijn huis is omsingelt. Deurtje 1 opent. Een matje wordt uitgerold en al gapend wordt het eerste gebed die dag richting Allah gestuurd. Helaas werden bij de koranles geen gratis zanglessen aangeboden...was niet geheel overbodig. Ik draai me nogmaals om.
Om 4.30 opent deurtje 2. Moeders staat op, verschoont de luier van de oorverdovernd gillende gremlin en geeft de borst.(even stilte) Dan worden de andere twee kinderen wakker en een hoog zenuwachtig hoog blij gekakel begint. Moeder veegt ondertussen de binnenplaats (sjiet sjiet sjiet) met een roede zoals wij die alleen nog van Sinterklaas kennen en kookt pap. Voor dit laatste is het blijkbaar nodig om alle pannen op zijn allerhardst van groot naar klein, op alfabethische volgord op of in elkaar te stapelen. Ik leg het kussen op mijn hoofd en probeer verder te dromen waar ik gebleven was.
Half 6. Deur 3 blijft dicht. Maar aan de wekkerradio op volume maximaal maak ik op dat ook hij wakker is. Zijn muzieksmaak is westers, maar laat toch wat te wensen over. Zo wordt ik elke morgen voor de 3e keer wakker met Celine Dion -Titanis, Barbra Streisand- Tell him of The Backstreetboys en meer in deze categorie. (waarop hij dan een showtje weggeeft voor de spiegel zag ik laatst door zijn raampje).
7 uur. De schapenjongen komt langs en begeleid zijn eindeloos lange polonaise blatende schapen/geiten naar het dichtsbijzijnde grasveldje.
7.30. De scholieren zijn wakker en moeten uitgerekend onder mijn raam de nieuwst roddels, upsdate s en gebeurtenissen van die dag bespreken. Gevolgd door het uitwisselen van lege sigarettenpakjes welke als flippo's verhandeld worden op het schoolplein.
8 uur. Gospelmuziek wordt in de kamer naast mij aangezet. Het volume staat zo hard dat ik zeker weet, dat zelfs god hoogstpersoonlijk de muziek te gehore komt. Ondertussen wordt door de heer des huizes uit volle borst meegezongen. "In the naaaaaaaame of Jiehiesus!! Amen!"
8.15 Voordat mijn wekker uberhaupt maar kan gaan is hij al uitgezet. Een nieuwe dag, de zon schijnt, en weer allemaal mooie dingen in het vooruitzicht..A brand new day, here I come!


Intergreren kun je leren
Na drie maanden voel ik me inmiddels hier bijna net zo Ghanees als Nederlands. De stress is volledig uit mijn systeem, en bij het wachten op de bus stel ik mezelf eerder de vraag of hij komt dan wanneer.
Wanneer ik een ober nodig heb, sis ik vriendelijk 'TSSS!' en vraag voor 't bestellen eerst hoe het met hem, zijn werk en zijn familie gaat.
Op de fiets spuug ik zonder nadenken een bijna ingeslikt vliegje uit, en in plaats van te rammelen aan mijn bel fluit ik luid om mijn aantocht aan te kondigen. Ik eet uitsluiten met mijn rechterhand, en excuseer me wanneer ik iets geef of aanpak met links.
Bij het begroeten van Ghaneze vrienden geef ik ze een hand, gevolgd door het klikken van onze middelvingers en als afsluiting breng ik de hand naar mijn borst als teken van respect.
De buurtbewoners kan ik op elk gedeelte van de dag anders begroeten, buig ik automatisch voor ouderen en red ik me in het Dagbanli beter dan in het Frans.
Wanneer ik eet in de buurt van een ander nodig ik hem uit om mee te eten, wetend dat hij het beleefd af zal wijzen. Bij het betreden van een ruimte laat ik mijn slippers buiten staan en zeg ik 'blessyou' na een nies van iemand anders.
En mocht iemand iets laten vallen of struikelen dan roep je ten alle tijden meelevend 'sorry!'
Ik bel niet meer terug na 4 gemiste oproepen, wetend dat die persoon mij enkel 'flashte' om te laten weten dat er aan me gedacht werd.
Een sinasappel eet ik niet, maar drink ik door het kapje eraf te snijden en ook water drink ik uit zakjes in plaats van flesjes.
Met taxichaufeurs maak ik eerst een prijsafspraak voordat ik instap, en tijdens de wilde ritten knijp ik niet langer het handvat fijn en blijft mijn hartritme onveranderd.
Bij een busstop hang ik half uit het raam om de voorbijgaande vrouwen 1000 pesewa in de hand te drukken in ruil voor 2 bananen.
En nu, een dag voor vertrek, weet ik dat ik dit alles per direct weer mag vergeten zodra ik voet zet in Nederland.
Ik heb drie maanden lang cultuur mogen snuiven in Ghana en zoveel mogelijk geleerd...wat heb ik ervan genoten!



Lieve lieve lieve allemaal.....dit was mijn laatste bericht op deze site. Vanacht vlieg ik terug.
Allemaal gigantisch bedankt voor alle mailtjes, berichtjes en smsjes de afgelopen drie maanden. Ze deden me keer op keer supergoed!
Ik kan eindelijk zeggen: TOT HEEL SNEL!!!

Al het liefs, en voor de laatste keer, de dikste Ghaneze knuffels!!!

Het was geweldig.

Nienke