Incredible India

Kleuren, geuren, mensen, toeters, drukte, rust, dieren (koeien!), muziek, tempels, steden, woestijn, religie en stof. De eerste indruk van geweldig India.

Na 12 uur vliegen geland op Indiaase bodem is missie 1 (terugvinden van onze tassen) geslaagd. Missie 2 (lokaliseren van de pick-up service) echter niet. 2 uur snachts, International Airport Delhi, India.
Geen roepie op zak, geen hotel. Maar we zijn niet voor een koe te vangen.
Geld wisselen (en ja, uiteraard afgezet), en missie 3: hotel bellen.
' Ellu'
' Hello! This...'
' Ellu'
' Hello! This is...
' Ello?'
' Yes, hello. This is Nienke speaking'.
' Ello'
' Hello.'
' Who there?'
' Nienke, from Holland'
' Nienky?'
' Uh...yes, Nienky. From Holland'
' Ello?'
' Yes hello. We would like to be picked up from the airport. We have a reservation at your hotel'.
' You call 995247855631247'
' Excuse me?'
' You call 995247855631247'
' Again please?' (wanhopig zoekend naar een pen)
' You call 995247855631247!!!!' schreeuwend ditmaal.
Geen pen. Robert zit bij de bagage, dus pen en ik sta aan de andere kant van het vliegveld. Dat schiet dus niet echt op.
'I have no pen.'
'You lemember: 995247855631247' Zeker dat zijn stemvolumeknop nu op maximaal staat. Ik kijk even om me heen of de andere mensen dit geschreeuw misschien ook door de telefoon heen horen. Zou een lekker begin zijn van India. En eigenlijk heb ik ook wel genoeg van deze onvriendelijke knorrige man met een typisch gevalletje ochtendhumeursyndoom.
'Thank you sir'. Verder dan 995 en iets met een 7 kom ik na het ophangen niet.
Geen hotel dus en nog geen pickup service. Conclusie: mission impossible.
Maar een taxi blijkt snel gevonden en na wat omzwervingen en positieve berichten over de plaats van ons hotel (' Be careful! Many sjunks. Many prostitues. Many Afganistans!) blijkt de nationale landenvoorkeur duidelijk en worden we vlakbij de voordeur afgezet. Mission accomplished.

Rocky, een Indiase taxichauffeur met zijn zelfverworven Westerse naam, steelt ons hart door zijn puppy-ogen en colgate-lach. We willen naar de volgens de Lonely Planet (lees: de bijbel voor reizigers) enige betrouwbare toeristeninformatiecentrum en hij zal ons brengen voor een te verwaarlozen bedrag en ziet er betrouwbaar uit. Deal.
Honderuit kletsend (job, family, loooovely country, Amsterdam smokey-smokey?) rijden we door Delhi en we kijken onze ogen uit: straattentjes,. vrouwen in felgekleurde sari's, mannen met tulbanden, brommers welke gehele families tegelijk vervoeren, bussen met mensen op het dak en ossen die houten karren voortrekken. De verkeersregels worden snel duidelijk: Hoe hard en laag de toeter is lijkt er als enige te toe doen en koeien hebben altijd voorrang. Onderweg stoppen we nog bij een lokaal tentje om te eten en hij schuift gezellig aan. Hij is inmiddels toe aan zijn derde huwelijk, schat mij midden dertig en complimenteert Robert met zijn haarcoupe en stelt dat hij er als een Indiase filmster uitziet. Zijn vriend is nog buiten bij de taxi. We nodigen hem ook uit en bieden beleefd wat eten aan. Dit accepteert hij moeiteloos en kiepert de gehele overgebleven inhoud van de rijst en sausschaal op zijn bord tot een grote berg. Als smakkend en slurpend consumeert hij grotendeels van de bestelde maaltijd.
We worden naar een kantoortje gebracht, in een vervallen gebouw. Zeer betrouwbaar ogend met de halve stickers, vergeelde poster, flyers uit 1992, de kleine donkere ruimte en slechts 1 computer. Al snel wordt duidelijk dat dit dan ook niet de ' government tourist infomation' is (ach..) en dan blijkt dat we al onze skills uit de kast moeten halen om weer gewoon terug gebracht te worden naar het hotel. Nee, we willen niet naar de echte Echte. Nee, ook niet naar een shopping mall. En nee, ik wil geen nieuwe kleren. En nee, ook niet langs het treintation. Na lang aandringen brengt hij ons eindelijk weer naar het hotel om toch nog even nonchalant naast een tweede toeristeninformatiecentrum te stopppen. Neehee (wel blijven lachen) echt niet, sukrija (dankjewel).
Dan eindelijk terug in onze eerste 'thuis' in India en vallen we nagenietend van alle geweldige en hilarische indrukken van deze dagen in slapen, wetend dat wakker worden in India altijd een feest is met een stralende groet van de zon onder begeleiding van vrolijk klinkende muziek vol zwierige melodieen, gezang en trommels. Goooooooooodmorning India! A brand new day....hier zijn we!

Highlights:
- Dineren op rooftoprestaurant met uitzicht over verlicht Delhi
- Kamelensafari: Kameelrijden in de woestijn, slapen onder de eindeloze indrukwekkende sterrenhemel en wakkerworden bij zonsopkomst (negeer de spierpijn en stijve kont)
- Kaarten met lokale dorpshoofden. Enkel lachen en gebaren naar elkaar, kaarttrucjes showen en natuurlijk plaatselijke geneugten proeven: thee met melk en sort of loempia
- Rondrijden in een tuktuk door de steden
- Red Fort bezoeken in Delhi. Wij bleken de plaatselijke attractie te zijn. (picture picture please!!) Er vormde zelfs een ' op de foto met Nienke en Robert-rij'.

Wist je dat:
- Koeien hier heilig zijn?
- Varkens niet koosjer zijn?
- Kip niet als vlees gezien wordt?
- Wij hier dus vegetarisch zijn?
- Ik hier in mijn pyama loop?
- Robert een high-fashion groen pak in Indiase kledingstijl kocht
- Dit een Indiaas boevenpak bleek te zijn?
- Dit gecombineerd met een zwarte een opplaksnor+baard in rikshjaw (fietstaxi) gierende lokalen opleverd?
- Wcpapier hier roze is?
- Ze hier schudden ipv knikken voor ' ja'
- Een appel hier 8 keer zo duur is als een banaan

Enkele koeienspreekwoorden:
- En koe naar de zee dragen
- Beter een koe in de hand, dan tien in de lucht
- Een koe in het nauw maakt rare sprongen
- Een koe maakt nog geen zomer
- Op de markt is je koe een daalder waard
- Door de koeien het bos niet meer zien
- Een koe bij de wijn doen

Namaste!

Heel veel liefs, Nienke