Namaste!
Door: Nienke
Blijf op de hoogte en volg Nienke
24 Maart 2010 | India, Pushkar
Holy lake
Pushkar, een spiritueel stadje met een heilig meer, zo beloofd ons de Lonely Planet. Inderdaad, bij aankomst in de late avond blijkt het te wemelen van de tempels, moskees, kerkjes en heilige beeldjes voor zover we op straat kunnen zien. We kiezen een hotel met lake-view: een balkonnetje met openslaande deuren, uitkijkend op het meer. Wanneer we smorgens wakker worden horen we dan het kletteren van het water, kinderen aan het spelen in het meer en mensen plonsen. Ik stap uit bed, nieuwsgierig naar de rituelen bij zo’n heilig meer.
Doe de balkondeuren open (zon!) en kijk over de ballustrade. Geen meer. Enkel een grote kuil van gras met her en der een poeltje verdwaald modder afgewisseld met wat grazende koeien en rondrijdende trekkers. Hmmm...dat motorgeluid was dus geen boot. Ik kijk verder naar beneden en zie de bron van de watergeluiden: onder ons raam blijkt een zwembad te zijn. Een substituut voor alle pelgrims. Uiteraard is het water uit de leiding even heilig als uit het meer.
Vrouwen in lange jurken dompelen zich onder, mannen slaan in witte onderbroekjes een kruisje of drukken hun handpalmen tegen elkaar voor hun borst alvorens het bad te betreden en in de hoek doen wat kinderen stiekem een bommetje. Elk hotel rondom het meer heeft een eigen zwembadje. Een vreemd gezicht, zo’n leeg meer en al die baden eromheen.
Het stadje zelf is erg leuk: heel vriendelijke mensen, een ontspannen sfeer en er zijn bijna geen andere toeristen. Wederom zijn wij een wandelende attractie door de straten en worden we nagestaard, aangewezen, op de gevoelige plaat vastgelegd (voor de dapperen zelf incluis hunzelf op de kiek, anderen doen het nonchalant ‘onopvallend‘ in het voorbijgaan) en meestal geeft een lokale groet van ons een grote lach terug.
Na een tijdje over de markt vol doeken, beeldjes, sieraden en tasjes te hebben rondgestruind wordt mijn aandacht getrokken door een tempeltje aan het meer (zwembad). Er klinken trommels en een fluit. En er liggen bloemen in het water.
Ik wordt aangesproken door een plaatselijke jongeman die mij allemaal dingen uitlegt over de goden en het meer en mij ondertussen meeneemt naar de kant van het water. Onderweg heeft hij ergens een schaal met roze bloemblaadjes, een soort klein kokosnootjes en wat poeder gepakt.
Hij zegt een ‘ Brahma‘ te zijn, een soort priester als ik het goed begrijp. Hij laat me mijn slippers uitdoen en samen zitten we op de rand van het zwembad. Hij wil samen bidden. Altijd al eens willen doen.
Ik moet mijn handen in het heilige water wassen, krijg bloemblaadjes in mijn palmen en moet ze voor mijn borst tegen elkaar houden. Hij vraagt naar mijn familie en naasten. Dan moet ik hem nazeggen. We bidden voor hun geluk, gezondheid en liefde waarna dit kracht wordt bijgezet door de bloemetjes op het water te gooien, er met rood poeder een stip op mijn voorhoofd gezet wordt en ik een roodgeel lintje omgebonden krijg. Dat voelt eigenlijk best gezegend zo en ik glimlach dankbaar naar de Brahma en wil opstaan.
We zijn nog niet klaar, zo blijkt. Dan steekt hij vol vuur af over hoeveel tempels er in het stadje zijn en hoeveel goeds het water nu wel niet voor al mijn naasten doet en dat ik ook wat goeds moest doen voor het water. Geld. De roepie-tekens stonden in zijn ogen en hij begint weer met bidden en vraagt mij hem na te zeggen. We gaan alle tempels in Pushkar en omstreken af en wensen ze ze goeds. Dan ineens zegt hij
Then I, Nienke, will support the lake and temples and give....say amount‘
‘Excuse me? ‘
‘You say how much you give to the lake. Remember: God hears and sees everything!‘
Ow, ok. Dat had ik niet helemaal verwacht, maar goed, 50 roepie lijkt mij wel geschikt. Ik denk aan de kaarsjes welke ik altijd in Nederlandse kerken aansteek voor een euro. Ongeveer hetzelfde dus. Dat lijkt mij eerlijk en past ook bij het gevoel dat ik na het bidden had.
Dus ik zeg: ‘Then I, Nienke, will support the lake and temples and give 50 roepie‘
Na een enigszins verbolgen gezicht (hij stelde schaamteloos bedragen tussen de dertig en vijftig euro voor) bidden we verder. We danken God en het meer en lopen weer naar boven. Nog voor het bereiken van de tempel waar de officiele donatiebox staat zie ik hoe het briefje van de schaal in zijn broekzak verdwijnt.
Ik glimlach en bedenk: ‘ God hears and sees everything!‘
Treinreis Bundi
We rijden in de nachttrein richting Bundi en zitten in de treincoupe met allemaal bedjes. We lezen wat, spelen wat spelletjes en praten met mensen die om en om bij ons komen zitten of ons uitnodigen bij hun te komen. Omdat de trein (uiteraard) verlaat is vertrokken, vragen we voor de zekerheid nog even na over hoelang we zullen aankomen om Bundi. ‘Over een uur‘ antwoordt de man. ‘Of, wacht nee...‘ Kundig kijkt de man op zijn horloge en zegt ‘Over drie kwartier precies‘. Prima. We relaxen wat verder en zetten de wekker op over 40 minuten.
Na een klein half uurtje staat de trein stil en we kijken naar buiten om te ontdekken welk station we zijn. Het is pikkedonker en buiten niets te zien dan grasland. Station Weiland dus en we zullen wel even moeten wachten op een passerende goederentrein denken we.
Na een minuut of vijf kijkt Robert voor de zekerheid even door de gordijntjes van de andere kant van de trein. ’Dit is wel een station!‘ zegt hij verschrikt. Shit, stom.
Ik loop snel naar het balkon (iedereen in de trein slaapt, dus we kunnen niemand vragen) en zie daar iemand in uniform. ‘Sir, which station is this?‘
‘Bundi‘, antwoordt hij rustig terwijl de trein begint te rijden. Wat een timing.
‘Meneer, we moeten hier zijn!‘ Leg ik hem lichtelijk in paniek uit en kijk hem zo wanhopig en vriendelijk mogelijk aan, hopend dat hij een oplossing heeft.
Hij zucht en mompelt wat naar een andere man waarop die begin te rennen. Hij zegt ons onze spullen te halen en weer terug te komen. Snel pakken we de rugzakken terwijl de trein verder dendert. Iedereen in de coupe wordt wakker gemaakt, lichten gaan aan en dan ineens horen we stem van man nummer twe wat roepen waarop de uniformmeneer bevestigend antwoordt.
Met piepende remmen, gekraak en een hoop stof komt de trein tot stilstand.
De noodrem!!
Wauw, dat is een van die dingen waar je in Nederland altijd stiekem van droomt om daar eens aan te trekken en nu werd er voor ons een hele trein tot stilstand gebracht. We stappen uit (of beter: klimmen eruit, zonder perron is de trein eigenlijk best heel hoog) en lopend lichtelijk beschaamd langs de oneindiglange trein waarin nu duizenden mensen wakker geworden zijn en verbaasd uit het raam kijken wat er aan de hand is om twee blonde toeristen al excuserend op de rails langs te zien lopen. Ik denk dat wij de enige toeristen zijn die ooit lopend op het perron van Bundi zijn gearriveerd. Prettige reis!
India op haar best:
• Menukaart van ‘Resturent’ met als subkop ‘snakes’ (snacks)
• Lekker met een ‘Dite Cock’ (Cola Light), ‘Mousroom Fried’ (Gebakken champignons) of een ‘Screw in Ball’ (scrambled egg)
• En afsluitend een heerlijk ‘Desert’ (toetje)
• Maar toch nog altijd beter dan het internationale/continentale ontbijt ’Incontinental Breakfast’
• Of een broodjeszaak die ‘Sandwitches’ verkoopt
• Ook handig, batterijen voor elke dag: ’Eveready’
• Een speelse kapper: ’Hear Play‘
• Ga naar ’Modern Cassette’ voor de nieuwste muziek.
• En tot slot voorkomt Hotel ’Pay all’ graag misverstanden.
Geinige conversaties
’Ik ben een boer. ’
’Ah, wat verbouw je dan? ’
’Groente ’
’Welke? ’
’Aardappels en goojesh. ’
’Goojesh? ’
’Ja. ’
’Oh. Is dat lekker? ’
’Nee. ’
’Deze voor jou, sir. En deze voor jou, sir.’ Onze ober brengt de ananassapjes.
’Dank je. Maar een man is een sir, en tegen een vrouw kan je zeggen madam’ zeg ik lachend en probeer hem voor zijn volgende klanten wat bij te leren.
’Ooh ok. Dank je wel sir. ’
’Geen probleem, madam. ’ Grap ik tegen onze ober.
Met een uitgestreken gezicht antwoordt hij: ’I am a sir, sir’.
‘Hi! Where from?‘
‘Holland‘
‘That’s a small country‘
‘Yes‘
‘At my school there was a teacher from Holland.‘
´Wow, nice‘
‘Here name is Mieke. Do you know her? ‘
‘No‘
‘Why not? ‘
Omroep op station
Er klinkt een tune welke verdacht veel lijkt op de aankondiging van een circusact: Papapadadadadadapadaaaaaaaaaaaaaaaa!!! De trein van 18.35 richting Udaipur heeft een vertraging van 4 uur. Voor wie het niet verstaan heeft: De trein van 18.35 richting Udaipur heeft een vertraging van 4 uur.
Correctie:
De trein van 18.35 richting Udaipur heeft een vertraging van 5 uur. De trein van 18.35 richting Udaipur....PEEEEEEEPPP...kraakkraak...
De trein van 18.35 richting Udaipur heeft een vertraging van 6 uur............................................en vijftig minuten. Zes uur en vijftig minuten. Lang leve de NS.
Lowlights
• Bijna aangevallen door een aap nadat ik vertederd naar hem keek en zwaaide. Gered door een gaasje tussen mij en ineens niet meer zo lieve diertje.
• Het zien hoe een hond gemolken wordt (ja....ieuwl!)
• Delhi-belly.
• Mijn verjaardag beginnen met een overnachting op het station omdat we weigerden afgezet te worden voor een nachtelijke taxirit. Wachten op de ochtendbus in de hal uit principe.
• Een wederom leeg meer in Bundi, ditmaal stinkend naar kattenpoep in het hele dorp.
Highlights
• Parasailen in Pachmari: achter een auto hoog in de lucht boven de Indiase wouden aan een parachute!
• Dansvoorstellingen op straat (flink wat nieuwe input voor kekke moves op de Nederlandse dansvloer)
• Een masseur/kraker/Shihatsu-goeroe welke na enkel het voelen van de handen zwakke plekken en vreemde persoonlijke weetjes wist te benoemen en een pijnlijke maar zeer heilzame massage gaf.
• Eigenlijk toch wel mijn verjaardag beginnen met een overnachting op het station omdat we weigerden afgezet te worden voor een nachtelijke taxirit. Wachten op de ochtendbus in de hal uit principe.
• Indiase scheldwoorden leren
• Veertig scouting/legerjongentjes die Robert ‘lekkading!‘ noemen
• Reizen met de bussen en treinen, vooral de gesprekken met de locals.
• Op tijgersafari met jeeps en olifanten met een guide die ze ‘eeliepents‘ noemt.
Wist je dat:
• Ramram een groet is voor enkel Hindoe’s
• Salem Aleikum voor moslims
• Namaste zowel een groet als afscheid is voor iedereen
• Alcohol hier niet toegestaan is
• Openbaar affectie tonen ook verboden is
• Ik dacht dat Robert op straat stiekem aan mijn kont zat
• Dit een koe bleek te zijn?
Dank jullie wel voor alle lieve berichten, heel erg leuk om te lezen!
Dus ook naar jullie: keep them coming! ;-)
Veel liefs, Nienke!
Pushkar, een spiritueel stadje met een heilig meer, zo beloofd ons de Lonely Planet. Inderdaad, bij aankomst in de late avond blijkt het te wemelen van de tempels, moskees, kerkjes en heilige beeldjes voor zover we op straat kunnen zien. We kiezen een hotel met lake-view: een balkonnetje met openslaande deuren, uitkijkend op het meer. Wanneer we smorgens wakker worden horen we dan het kletteren van het water, kinderen aan het spelen in het meer en mensen plonsen. Ik stap uit bed, nieuwsgierig naar de rituelen bij zo’n heilig meer.
Doe de balkondeuren open (zon!) en kijk over de ballustrade. Geen meer. Enkel een grote kuil van gras met her en der een poeltje verdwaald modder afgewisseld met wat grazende koeien en rondrijdende trekkers. Hmmm...dat motorgeluid was dus geen boot. Ik kijk verder naar beneden en zie de bron van de watergeluiden: onder ons raam blijkt een zwembad te zijn. Een substituut voor alle pelgrims. Uiteraard is het water uit de leiding even heilig als uit het meer.
Vrouwen in lange jurken dompelen zich onder, mannen slaan in witte onderbroekjes een kruisje of drukken hun handpalmen tegen elkaar voor hun borst alvorens het bad te betreden en in de hoek doen wat kinderen stiekem een bommetje. Elk hotel rondom het meer heeft een eigen zwembadje. Een vreemd gezicht, zo’n leeg meer en al die baden eromheen.
Het stadje zelf is erg leuk: heel vriendelijke mensen, een ontspannen sfeer en er zijn bijna geen andere toeristen. Wederom zijn wij een wandelende attractie door de straten en worden we nagestaard, aangewezen, op de gevoelige plaat vastgelegd (voor de dapperen zelf incluis hunzelf op de kiek, anderen doen het nonchalant ‘onopvallend‘ in het voorbijgaan) en meestal geeft een lokale groet van ons een grote lach terug.
Na een tijdje over de markt vol doeken, beeldjes, sieraden en tasjes te hebben rondgestruind wordt mijn aandacht getrokken door een tempeltje aan het meer (zwembad). Er klinken trommels en een fluit. En er liggen bloemen in het water.
Ik wordt aangesproken door een plaatselijke jongeman die mij allemaal dingen uitlegt over de goden en het meer en mij ondertussen meeneemt naar de kant van het water. Onderweg heeft hij ergens een schaal met roze bloemblaadjes, een soort klein kokosnootjes en wat poeder gepakt.
Hij zegt een ‘ Brahma‘ te zijn, een soort priester als ik het goed begrijp. Hij laat me mijn slippers uitdoen en samen zitten we op de rand van het zwembad. Hij wil samen bidden. Altijd al eens willen doen.
Ik moet mijn handen in het heilige water wassen, krijg bloemblaadjes in mijn palmen en moet ze voor mijn borst tegen elkaar houden. Hij vraagt naar mijn familie en naasten. Dan moet ik hem nazeggen. We bidden voor hun geluk, gezondheid en liefde waarna dit kracht wordt bijgezet door de bloemetjes op het water te gooien, er met rood poeder een stip op mijn voorhoofd gezet wordt en ik een roodgeel lintje omgebonden krijg. Dat voelt eigenlijk best gezegend zo en ik glimlach dankbaar naar de Brahma en wil opstaan.
We zijn nog niet klaar, zo blijkt. Dan steekt hij vol vuur af over hoeveel tempels er in het stadje zijn en hoeveel goeds het water nu wel niet voor al mijn naasten doet en dat ik ook wat goeds moest doen voor het water. Geld. De roepie-tekens stonden in zijn ogen en hij begint weer met bidden en vraagt mij hem na te zeggen. We gaan alle tempels in Pushkar en omstreken af en wensen ze ze goeds. Dan ineens zegt hij
Then I, Nienke, will support the lake and temples and give....say amount‘
‘Excuse me? ‘
‘You say how much you give to the lake. Remember: God hears and sees everything!‘
Ow, ok. Dat had ik niet helemaal verwacht, maar goed, 50 roepie lijkt mij wel geschikt. Ik denk aan de kaarsjes welke ik altijd in Nederlandse kerken aansteek voor een euro. Ongeveer hetzelfde dus. Dat lijkt mij eerlijk en past ook bij het gevoel dat ik na het bidden had.
Dus ik zeg: ‘Then I, Nienke, will support the lake and temples and give 50 roepie‘
Na een enigszins verbolgen gezicht (hij stelde schaamteloos bedragen tussen de dertig en vijftig euro voor) bidden we verder. We danken God en het meer en lopen weer naar boven. Nog voor het bereiken van de tempel waar de officiele donatiebox staat zie ik hoe het briefje van de schaal in zijn broekzak verdwijnt.
Ik glimlach en bedenk: ‘ God hears and sees everything!‘
Treinreis Bundi
We rijden in de nachttrein richting Bundi en zitten in de treincoupe met allemaal bedjes. We lezen wat, spelen wat spelletjes en praten met mensen die om en om bij ons komen zitten of ons uitnodigen bij hun te komen. Omdat de trein (uiteraard) verlaat is vertrokken, vragen we voor de zekerheid nog even na over hoelang we zullen aankomen om Bundi. ‘Over een uur‘ antwoordt de man. ‘Of, wacht nee...‘ Kundig kijkt de man op zijn horloge en zegt ‘Over drie kwartier precies‘. Prima. We relaxen wat verder en zetten de wekker op over 40 minuten.
Na een klein half uurtje staat de trein stil en we kijken naar buiten om te ontdekken welk station we zijn. Het is pikkedonker en buiten niets te zien dan grasland. Station Weiland dus en we zullen wel even moeten wachten op een passerende goederentrein denken we.
Na een minuut of vijf kijkt Robert voor de zekerheid even door de gordijntjes van de andere kant van de trein. ’Dit is wel een station!‘ zegt hij verschrikt. Shit, stom.
Ik loop snel naar het balkon (iedereen in de trein slaapt, dus we kunnen niemand vragen) en zie daar iemand in uniform. ‘Sir, which station is this?‘
‘Bundi‘, antwoordt hij rustig terwijl de trein begint te rijden. Wat een timing.
‘Meneer, we moeten hier zijn!‘ Leg ik hem lichtelijk in paniek uit en kijk hem zo wanhopig en vriendelijk mogelijk aan, hopend dat hij een oplossing heeft.
Hij zucht en mompelt wat naar een andere man waarop die begin te rennen. Hij zegt ons onze spullen te halen en weer terug te komen. Snel pakken we de rugzakken terwijl de trein verder dendert. Iedereen in de coupe wordt wakker gemaakt, lichten gaan aan en dan ineens horen we stem van man nummer twe wat roepen waarop de uniformmeneer bevestigend antwoordt.
Met piepende remmen, gekraak en een hoop stof komt de trein tot stilstand.
De noodrem!!
Wauw, dat is een van die dingen waar je in Nederland altijd stiekem van droomt om daar eens aan te trekken en nu werd er voor ons een hele trein tot stilstand gebracht. We stappen uit (of beter: klimmen eruit, zonder perron is de trein eigenlijk best heel hoog) en lopend lichtelijk beschaamd langs de oneindiglange trein waarin nu duizenden mensen wakker geworden zijn en verbaasd uit het raam kijken wat er aan de hand is om twee blonde toeristen al excuserend op de rails langs te zien lopen. Ik denk dat wij de enige toeristen zijn die ooit lopend op het perron van Bundi zijn gearriveerd. Prettige reis!
India op haar best:
• Menukaart van ‘Resturent’ met als subkop ‘snakes’ (snacks)
• Lekker met een ‘Dite Cock’ (Cola Light), ‘Mousroom Fried’ (Gebakken champignons) of een ‘Screw in Ball’ (scrambled egg)
• En afsluitend een heerlijk ‘Desert’ (toetje)
• Maar toch nog altijd beter dan het internationale/continentale ontbijt ’Incontinental Breakfast’
• Of een broodjeszaak die ‘Sandwitches’ verkoopt
• Ook handig, batterijen voor elke dag: ’Eveready’
• Een speelse kapper: ’Hear Play‘
• Ga naar ’Modern Cassette’ voor de nieuwste muziek.
• En tot slot voorkomt Hotel ’Pay all’ graag misverstanden.
Geinige conversaties
’Ik ben een boer. ’
’Ah, wat verbouw je dan? ’
’Groente ’
’Welke? ’
’Aardappels en goojesh. ’
’Goojesh? ’
’Ja. ’
’Oh. Is dat lekker? ’
’Nee. ’
’Deze voor jou, sir. En deze voor jou, sir.’ Onze ober brengt de ananassapjes.
’Dank je. Maar een man is een sir, en tegen een vrouw kan je zeggen madam’ zeg ik lachend en probeer hem voor zijn volgende klanten wat bij te leren.
’Ooh ok. Dank je wel sir. ’
’Geen probleem, madam. ’ Grap ik tegen onze ober.
Met een uitgestreken gezicht antwoordt hij: ’I am a sir, sir’.
‘Hi! Where from?‘
‘Holland‘
‘That’s a small country‘
‘Yes‘
‘At my school there was a teacher from Holland.‘
´Wow, nice‘
‘Here name is Mieke. Do you know her? ‘
‘No‘
‘Why not? ‘
Omroep op station
Er klinkt een tune welke verdacht veel lijkt op de aankondiging van een circusact: Papapadadadadadapadaaaaaaaaaaaaaaaa!!! De trein van 18.35 richting Udaipur heeft een vertraging van 4 uur. Voor wie het niet verstaan heeft: De trein van 18.35 richting Udaipur heeft een vertraging van 4 uur.
Correctie:
De trein van 18.35 richting Udaipur heeft een vertraging van 5 uur. De trein van 18.35 richting Udaipur....PEEEEEEEPPP...kraakkraak...
De trein van 18.35 richting Udaipur heeft een vertraging van 6 uur............................................en vijftig minuten. Zes uur en vijftig minuten. Lang leve de NS.
Lowlights
• Bijna aangevallen door een aap nadat ik vertederd naar hem keek en zwaaide. Gered door een gaasje tussen mij en ineens niet meer zo lieve diertje.
• Het zien hoe een hond gemolken wordt (ja....ieuwl!)
• Delhi-belly.
• Mijn verjaardag beginnen met een overnachting op het station omdat we weigerden afgezet te worden voor een nachtelijke taxirit. Wachten op de ochtendbus in de hal uit principe.
• Een wederom leeg meer in Bundi, ditmaal stinkend naar kattenpoep in het hele dorp.
Highlights
• Parasailen in Pachmari: achter een auto hoog in de lucht boven de Indiase wouden aan een parachute!
• Dansvoorstellingen op straat (flink wat nieuwe input voor kekke moves op de Nederlandse dansvloer)
• Een masseur/kraker/Shihatsu-goeroe welke na enkel het voelen van de handen zwakke plekken en vreemde persoonlijke weetjes wist te benoemen en een pijnlijke maar zeer heilzame massage gaf.
• Eigenlijk toch wel mijn verjaardag beginnen met een overnachting op het station omdat we weigerden afgezet te worden voor een nachtelijke taxirit. Wachten op de ochtendbus in de hal uit principe.
• Indiase scheldwoorden leren
• Veertig scouting/legerjongentjes die Robert ‘lekkading!‘ noemen
• Reizen met de bussen en treinen, vooral de gesprekken met de locals.
• Op tijgersafari met jeeps en olifanten met een guide die ze ‘eeliepents‘ noemt.
Wist je dat:
• Ramram een groet is voor enkel Hindoe’s
• Salem Aleikum voor moslims
• Namaste zowel een groet als afscheid is voor iedereen
• Alcohol hier niet toegestaan is
• Openbaar affectie tonen ook verboden is
• Ik dacht dat Robert op straat stiekem aan mijn kont zat
• Dit een koe bleek te zijn?
Dank jullie wel voor alle lieve berichten, heel erg leuk om te lezen!
Dus ook naar jullie: keep them coming! ;-)
Veel liefs, Nienke!
-
24 Maart 2010 - 12:45
LIeke:
Hihi Nien mooi verhaal weer! Ben met name benieuwd naar de input voor nieuwe dansmoves;)!
Zie ik dan op Koninginnedag wel! (we zijn inmiddels een boot aan het regelen zodat we de Amsterdamse grachten kunnen bevaren: zeer goed dus dat jij erbij bent:!)
Verder: mooie conversaties daar: echter: ken jij Mieke niet nee? Ik wel!
DIKKE KUS -
24 Maart 2010 - 12:47
Eef:
Top :) -
24 Maart 2010 - 13:13
Maike:
Heerlijk jouw verhalen lieve nien! Geniet ervan en gefeliciteerd met je verjaardag! dikke kus xx -
24 Maart 2010 - 13:55
Saskia:
He lieve Nien,
Mooi verhaal weer en een hele fijne dag toegewenst vandaag! wat zijn eigenlijk de plaatselijke tradities rondom een verjaardag? ben benieuwd!! (vast niet overnachten op een station(:
liefs Sas -
24 Maart 2010 - 14:10
Maaike:
Lieve nien! Ik wist niet dat jullie samen naar India gingen, hoe leuk! En geweldig dat je weer van die heerlijke verhalen schrijft... smullen! Veel plezier samen!
Liefs, Maaike -
24 Maart 2010 - 16:55
Suzan:
Hoii lieve schatten!(L)
Als eerste happy birthday to you. Happy birthday to you happy birthday happy birthday happy birthday to YOOOU!!!
Helemaal geweldig weer jouw verhalen! Geniet ervan lieve nien!
Hele dikke knuffel van de Suuuus! -
24 Maart 2010 - 17:54
Ingrid Blankert:
Nou jongens, jullie maken wat mee daar in dat verre India.
Geweldig op op deze manier op de hoogte te blijven van al jullie belevenissen aldaar. Ik kijk uit naar jullie volgende berichten en wens jullie samen een heel prettig vervolg van jullie reis.
Hele dikke knuffel van ons allemaal! -
24 Maart 2010 - 18:00
Frank:
Hey Nieneke! dacht ik nog wel goed getimed mn felicitatiesms-je voor je verjaardag te hebben verstuurd; ik dacht nl.dat jullie 8,5 uur achter lopen, blijken jullie zo'n 5 uur voor te lopenonze tijd. Nouja de bedoeling was goed. ben erg benieuwd of ze daar ook slingers voor je ophangen. Veel plezier nog! -
24 Maart 2010 - 20:08
Merel:
Heee Sir & Sir!
Hilarisch weer deze verhalen! Ik zit hardop te lachen en ik word raar aan gekeken, maar dat geeft niks, dat gevoel hebben jullie vast de hele dag! Wat een avonturen, echt geweldig!
Ik hoop dat je vannacht toch luxe in een hotel en een lekker bed kunt doorbrengen!
Heel veel liefs,
Merel xoxo -
24 Maart 2010 - 21:58
Liz:
Ha Nienke!
wat weer leuk! Ag zo'n koe aan je kont is toch ook best fijn ;D
hiero hebben we lekker balkonweertje...dus dat is fijn!
Dikke kus! -
25 Maart 2010 - 10:52
Bianca:
LOVE IT! xoxo -
25 Maart 2010 - 15:36
Patricia:
Hey Nien, weet niet helemaal of je m'n sms gehad hebt in India, maar bij deze alsnog van harte gefeliciteerd! Geweldig je verhalen weer te lezen!!
xxxx -
25 Maart 2010 - 17:01
Doutsen:
Hahah loop te giechelen in de UB!
LEUK NIEN!!!
XXX -
27 Maart 2010 - 14:02
Tim En Manon:
hallo lieverds,
Als eerste Nien van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Het zal wel een bijzondere ervaring zijn om dit in india te vieren met je hunk.
En goh wat maken jullie hilarische dingen mee zeg!! whahaha...
Nou zorg dat jullie er nog lekker van genieten met z´n tweetjes!Ik wens jullie in ieder geval nog heel veel plezier en avontuur toe! ;-)
xXx Tim en Manon -
28 Maart 2010 - 20:02
Landau:
Ha meisje,
Fijn om te lezen dat je het zo naar je zin hebt daar. Je bent aardig wat ervaringen op aan het doen daar. Geniet heerlijk en schaamteloos van al het moois wat zich aandient.
Ik wens je een voorspoedig vervolg van jullie reis.
Veel liefs! -
30 Maart 2010 - 06:59
Mette:
Lieverd,
Wat een fijn begin van mijn werkdagje: jouw verhaal.
Wederom: Heel veel plezier!
Liefs! -
30 Maart 2010 - 18:50
Hanneke Bosma:
Haha, hilarische verhalen Nienke, wat kan jij leuk schrijven zeg! En wat maken jullie veel mee!
En wij maar werken hier..
Veel plezier nog! Geniet ervan!!
Groetjes Hanneke -
01 April 2010 - 09:24
Petert:
Lieve beiden, heel veel plezier? succes? sterkte? openbaringen? lol? stilte? afzien? hallucinaties? de komende 10 dagen van je vakantie met deze celibataire levensstijl B-)!! Ciao! -
05 April 2010 - 18:04
Oma:
Hoi Nienke en Robert
Heb je vorige reisverslagen gelezen, deze heeft Ellen voor me uitgeprint. Wát een ervaringen hebben jullie!!!
Vindt het heel leuk om dit lezen en wacht met smart op de volgende! Alsnog gefeliciteerd met je verjaardag, wel een heel andere verjaardig dan de andere hè? Hoop dat je voor de komende tijd ook nog hele leuke dingen mee maakt en heel veel liefs en knuffels van Oma!! -
06 April 2010 - 17:26
Mas:
Nien!
Wat ontzettend leuk allemaal!
Heel veel plezier en geniet ook maar extra namens mij!
Liefs,
Mas -
14 April 2010 - 05:47
Ninah:
Lieve nien!!!
Heerlijke verhalen..lees ze vanuit mijn bed en heb meteen zin eruit te gaan! Wat je allemaal wel niet met me doet...hihi! Gaaf man en heerlijk om te horen dat je gewoon weer je gevoel achterna gaat, zelfs voor 50 roepie;)! Geniet er van! Jij=lief! En groeten aan je luver. xxx ninah -
14 April 2010 - 10:49
Anna:
Geweldig geschreven weer!!!! Have fun! -
14 April 2010 - 20:17
Sir Nanet:
He Nien, Ik zie dat jullie alweer bijna terug komen! Wat heerlijk want dan kan ik hopelijk snel live van je fantastische verhalen genieten en samen met jou schaterlachen ipv alleen op de bank achter mijn pc! ;) Complimenten voor het nieuwe hoofdstuk 'Conversaties', echt een meesterlijke compilatie weer! hahaha! Hopelijk tot heel snel in nederland!! dikke kus -
15 April 2010 - 08:27
Nienke:
Nien!
Heeel leuk om dit allemaal te lezen, je schrijft erg prettig dus is ook een plezier om te lezen! Geniet van je laatste weekjes en tot snel!
Kus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
