Krijg de tyfus!!!

"Krijg de tyfus!" Het is niet dat ik deze woorden nou zo vaak in mijn mond genomen heb, maar na afgelopen week kan ik met 100% zekerheid stellen dat ik ze in ieder geval nooit meer zal gebruiken...aan den lijve heb ik namelijk mogen ondervinden wat de tyfus is. Geen pretje.
Wat begon met moeheid en spierpijn, breidde zich al gauw uit naar extreme koorts en hoofdpijn.
Na een nacht al ijlend en zwetend te hebben doorgebracht, waarbij ik imaginair bezocht werd door boze dansende medicijnmannen, mijn deken onverminderd uit zichzelf bleef wapperen en ik toch echt zeker wist dat er een negerkindje in mijn kamer zat besloot ik naar het ziekenhuis te gaan om me te laten testen. Aangezien half blank Tamale plat ligt door malaria had ik dezelfde uitkomst verwacht...maar hij bleek negatief. (wat natuurlijk positief is)
5 Testen, 6 bloedbuisjes (dat gebuerd hier verbazingwekkend steriel en netjes) en 3 uur later kwam de uitslag: Typhoid-fever, oftewel buiktyfus. Hoewel ik ondertussen van elk lichaamsdeel last had, behalve van mijn buik, en ik hiertegen in NL al ingeent was, bleek de uitslag na enig nazoekwerk te kloppen. Gelukkig is het een bekende ziekte hier en is antibiotica hier op elke straathoek te verkrijgen (ze zijn hiet nogal fan van medicijnen...tegenwoordig deel ik gewoon vitaminepillen uit en als ik de mensen hier mag geloven verrichten ze wonderen...hoezo placebo-effect?)
Geen idee wanneer het S-Typhi-bacterietjes mijn lichaam binnen is gekomen, maar kijkend naar de open keuken waar elke avond met ongewassen handen tussen de dieren en smutzige kinderen mijn eten bereid word, of het ongekookte warme water waar elke morgen thee van gemaakt wordt heb ik toch een stil vermoeden...
Maar goed, de antibioticakuur is inmiddels geeindigd en ik voel me weer kiplekker...en ach...verplicht moeten uitrusten op het strand, met uitzicht op zee, prachtige palmbomen, visserbootjes en een (non-alcoholische) heerlijke cocktail in mijn hand is lang zo gek nog niet....

Bolgatanga - Tongo Hills
Letterlijk in de middle of nowhere. Een weer enerverende trotro-rit waarbij een 'big momma' (picture; het type 'ontzettendgezellig dikke negerin') subtiel van het ene bankje naar het andere wordt gebonjourd. Al zwetend en hijgend achterin gekomen, over alle uitgeklapte middenbankjes geklommen roept een man hard door de bus, wijzend op het stoeltje naast hem: "That woman can't sit here!! She is too fat!!"
Er klinkt gegrinnik in de bus, en omdraaien voor vrouw is praktisch gezien onmogelijk. Gelukkig voor deze steeds ongemakkelijker kijkende dame neemt een man naast ons het voor haar op: "She is not fat!! She is just big!"
Hmm...yeah right! En knus kruipt ze op het stoeltje *of anderhalf* voor ons...
Eenmaal in Tongo is er niets. Helemaal niets. Geen taxi's, geen fietsen te huur, geen bussen, geen guides die op je blanke kleur afstormen als bijen op hun honing...niets. Behalve 1 dronken Ghanees welke ons voor 8 euro wel wilde rondleiden. Nee...bedankt.
Gezien het feit dat onze bestemming (Tengzu) nog 9 km bergopwaarts was, leek lopen ons niet echt een optie. We gaan op zoek naar vervoer.
We lopen het dorpje in het zien een motor staan...ik zie een kans!
We zoeken de eigenaar van deze stalen ros en worden enthousiast onthaald door de Chief (baas van het dorp) en co.
Een van de 'en co's' wil ons wel brengen....Perfect!
3 man op een motor, en gaan!
We komen langs kleine hutjes met daken van riet, en zien kinderen spelen met stukken touw en gras.
We arriveren in het dorpje en rijden direct naar de Chiefs Palace. Een woonkamer met twee banken, een salontafel, een oude Ghaneze man (de Chief) met zijn hond (Peace) en, ontzettend back to basic en precies wat je verwacht in een huisje in de middle of nowhere: een megatv met zo mogelijk een nog meer mega-dvd en videorecorder, en 50 videobanden in elk genre. Die man heeft het er maar druk mee.
Een 5e persoon komt binnen. Zonnebril, zwetend, en zwaar naar alcohol ruikend. Hij blijkt onze gids. Aangenaam kennis te ruiken.
Gladjes verteld hij over de omgeving en probeert ons te overtuigen dat hij zeker aan al onze verwachtingen zal voldoen. Afsluitend: 'What are you're expectations?'
Hij vraagt 6,5e per persoon...absurd voor Ghaneze begrippen. Ik speel al mijn vrijwilliger/student/reiziger/jong/I-love-Ghana-troeven uit en weet de prijs tot 3,5 te verlagen. Redelijk. Daar gaan we dan.
Een tocht door een wijdse omgeving met schitterende rotsformaties om ons heen. We beklimmen er enkele en komen uit bij 'n grot, wat je volgens traditie alleen met ontbloot bovenlichaam en op blote voeten mag betreden.
Zo gezegd, zo gedaan.
Barefoot & topless beklimmen we 't laatste gedeelte van de rotsen. Bovenaan een overkappende rots zit een man naast een berg kippenveren, koeienbotten en een plakaat cacaoboter. Een ander verteld dat je hier tegen het offer van een guineafowl (parelhoen) al je problemen kan laten oplossen; al sinds de 18e eeuw.
Onze dronken gids komt al vallend met open broek ook bij ons liggen en ik voel me een beetje ongemakkeijk. Enerzijds omdat een van de aanwezige mannen blijft lachen waardoor ik het idee krijg dat dit allemaal een grote grap is, anderszijds omdat de stinkende gids naast mij ligt. Ik ben er dan ook al wel gauw klaar mee en ben blij als we weer naar beneden kunnen. 't Uitzicht is namelijk prachtig en eenmaal op de veilige terugweg kan ik er ook wel om lachen. Daar lagen we dan halfnaakt op een Afrikaanse steen te kijken naar een berg dons & botten, met onze rugzakjes op...haha...touristje te spelen.
Onze heenweglift blijkt onbereikbaar, en dus zit er weinig anders op dan te lopen. Maar zelfs bergafwaarts is het een lange toch zonder water in de brandende zon. Als kinderen zo blij waren we dan ook ook toen er twee jongentjes van een jaar of 10 voorbij kwamen crossen op hun mountainbikes...
We manen ze tot stilstand en leggen ze uit hoe we in Nederland fietsen. Wij op het zadel, de jochies op de stang. Ze vinden het geweldig en wij nog meer...Onderaan de berg vinden we een spot (cafeetje) en bestellen water (dorst!) en voor onze reddende engeltjes elk een welverdiend Maltbiertje. Stoer proosten ze met elkaar en drinken stralend hun eerste 'biertje' als echte mannen.
Wanneer we horen dat het wachten op een trotro nog wel een paar uur kan duren, zakt onze de moed in de schoenen...maar Ghana zou Ghana niet zijn als er via via geen lift geregeld zou kunnen worden.
En zo worden we met een beetje mazzel en superrelaxed binnen 20 minuten voor de deur van het hotel afgezet. Kosten: 2 kauwgompjes, 5 koekjes en driekwart cocanoot..I love Ghana!

Dinsdagavond.
Na met wat Duitsers en Ghanezen een avond gekaart te hebben loop ik terug naar huis. Onderweg hoor ik muziek en zie ik in de verte een hoopje mensen. Een combinatie die in Ghana altijd een mooie partij blijkt te zijn!
6 speakers, lekkere muziek en een grote dansvloer met daar omheen stoelen en 100en mensen aan het kijken en dansen.
Een nieuw muziekje wordt gestart en door een krakerige microfoon klinkt een naam. Een stoer jongetje stapt naar voren en stopt midden op de lege dansvloer. Wacht eenp aar tellen en gaat dan volledig op in de muziek! Wat een moves!
Iedereen klapt uitbundig en af en toe komt iemand naar voren die een muntstuk respectvol op zijn voorhoofd plakt. Dan stopt de muziek en wordt er een ander deuntje ingezet...een meisje van ongeveer 12 jaar oud betreedt nu de vloer (ondertussen wordt Justin Timberlake Junior door een bigmomma van de dansvloer geveegt) en begint gepassioneerd met haar billen te schudden. En hoewel ze nauwelijks kont, heup of bovenbeen heeft is het een knap staaltje danswerk. Supergoed!
Iedereen gaat uit zijn dak en een vrouw naast mij roept constant: Too much! Too much!
Niet omdat het teveel of opzichtig is, goedkoop voor een meisje, maar omdat het zo mooi/goed is vind...een soort van: too much to handle!
En dat ben ik roerend met haar eens...Shakira, eat your heart out!

Wist je dat:
- Ze je hier roepen door een TSSSSS-geluid te maken?
- Je hier waspoeder per wasbeurt in heel kleine zakjes koopt?
- Ghana bekend staat om zijn vele vlinders?
- Hier een appel 3x zo duur is als een banaan?
- Koeienhoofdensoep hier een delicatesse is?
- Het gemiddelde dagloon hier tussen de 2,5 en 4 euro ligt?
- Je hier alles met rechts moet doen?
- Je linkerhand je 'poopy-hand' is? (oftewel: met behulp van een theepot worden de negerbilletjes uitsluitend met de linkerhand gewassen)
- Ik af en toe kleine kinderen aan het huilen maak, door enkel naar ze te lachen?
- Ze hier kauwen op een caco-noten, een soort kastanjes die je energie geven.
- Deze echt verschrikkelijk smaken?


Dieren: Wat, hoeveel, waar?
- Kikker, 1, onder mijn wiel.
- Geit, veel, op het dak van de bus.
- Koeien, veel, op de weg.
- Koeienhoofd, 1, in de soep.
- Mug, 0.
- Muggenbulten: ontelbaar, op elk lichamsdeel.
- Olifant, 4, in real life.
- Nijlpaard, idem.
- Rat, 1, op de barbeque. (en later in mijn rijst)
- Kip, 5, levend in een bosje in de hand.
- Aap, 1, rennend en bijtend achter ons aan. (wist niet dat ik zo hard kon rennen)
- Vis, levend: 0, dood: ontelbaar op grote schalen op de hoofden van vrouwen.
- Kakkerlakken, 20, al feestend op onze wc.
- Muis, 1, in mijn klamboe.
- Mier, 2, in mijn sok.
- Schaap, 2, onder de snelbinders achterop de fiets.

Lieve lieve allemaal...Dat was het weer voor deze keer. Nogmaals superbedankt voor al jullie fijne lieve leuke berichten!! Erg fijn om te lezen! Doet me goed! Ik kijk uit naar jullie volgende reacties!

Tot snel en veel liefs,
Nienke