Ghana-stories

Een avondje TV met Hassan..
Hoewel menig Ghanees nog nooit van het woord 'televisie' gehoord heeft, of het enkel kent van met z'n 30-en tegelijk op straat rondom een zwartwitbeeldbuisje dringen om een voetbalfinale te kunnen volgen (ze zijn hier grote sportfanaten!) heeft Hasan, mijn gastvader, een tv.
Wanneer hij s'avonds thuiskomt is het dan ook vaste prik dat de antenne goed gesteld wordt, wat draden uit en in geplugd en de tv aangezet wordt.
Half 8: Nieuws.
Een hip tune'tje wordt ingezet...en de laatste nieuwsflashes van Ghana komen voorbij. 'Fifth suspected mobile-snapper (telefoontjesdief) killed in a month' waarbij de beelden er niet om liegen. Een met stenen doodgegooide/slagen man...bloed overal, en waar eerst zijn oog zat is nu slechts een bruin/rood papje te bekennen.
Er wordt nog even uitgebreid ingezoomd op de gebruikte stenen, en wat omstanders staan er zwaaiend bij, hopend om in beeld te komen.
Dan komen de kandidaat-presidenten aan het woord (de verkiezingen zijn in december; van het spreekwoord 'bescheidenheid siert de mens' hebben ze overduidelijk nog niet gehoord), een gasexplosie in Kumasi wordt uitgebreid behandeld (wederom met nietsverhullende beelden) en daarna worden de overstromingen eens goed onder de loep genomen...wat er aan ontwikkelingshulp gekomen is wordt tot in detail besproken en alle bedragen danwel hoeveelheden worden per organisatie genoemd.
Hasan beaamt elk commentaar van de presentator (een man met een groene doek omgeslagen; een schouder bloot) luid hummend en knikkend. Af en toe klinkt er een meelevende "ohw!!" of "aaah..".
Afsluitend wordt het weer voorspeld. Met die voorspelling kan weinig misgaan; per regio worden alle weersmogelijkheden genoemd (heath, thunderstorms, rain, cloudy, sunny)...zeker dat er wel eentje bijzit wat de volgende dag waarheid blijkt...Go Erwin Krol!

Dan wordt er vlug naar de andere zender gezapt (totaal aantal zenders: 2) waar een soap begint; Secreto de Amor.
Het is een soap geimporteerd vanuit Italie, met acteerwerk zo slecht dat hiermee vergeleken elke acteur uit GTST per direct een Oscar in ontvangst zou mogen nemen.
Het ergste is nog dat de serie a la Deutschland nagesymchroniseerd is...en bij gebrek aan vrouwelijke actrices heeft een van de Italiaanse hoofdrolspeelsters nu een man met een heel hoog stemmetje als voice-over.
Gelukkig kijken ze af en toe ook nog tv op een andere manier; dan gaat de volume uit en wordt die van de radio op 10 gezet. Zo is het toch dubbelop genieten!
En als we mazzel hebben blijft het die avond droog, want zogauw het gaat regenen of onweren blijft het beeld steken en komt er uit de radio niets dan ruis.

Vrijdagavond.Een avondje uit.
Om half 9 heb ik met wat Ghaneze vrienden in de stad afgesproken. Omdat ik nogal buitenaf woon, en het me niet echt een prettig idee leek s'avonds alleen terug te fietsen als meisje besloot ik een taxi te nemen. Ik loop de grote weg op met mijn zaklampje in mijn hand (het is inmiddels alweer aardedonker) en loop tot ik een taxi tegenkom, welke normaalgesproken af en aan rijden.
Maar net vanavond dus niet. Heel af en toe komt er een taxi voorbij, maar uiteraard gaat deze net de andere kant op.
Ik ben inmiddels al halverwege de stad en eindelijk rijdt een taxi me achterop. Ik gebaar hem te stoppen en door het raampje vraag ik of hij naar stad gaat. Thank God..ik mag instappen. Hij gebaart naar de achterbank, maar voorin lijkt me wat veiliger, en doe dus de voordeur open. Dan begint hij wild te gebaren, zet grote ogen op en roept wat onverstaanbaars.
Te laat.
Voor ik het weet heb ik taxideur in mijn hand, welke op geen enkele wijze meer verbonden is met de taxi. Whoops! Sorry..
Na enig gemor zit hij er weer, en ook ik ben de taxi ingestapt.
Weer verbaas ik me over het verkeer hier...aangezien er totaal geen lantaarpalen zijn hier, en de weg ontzettend slechts is, rijdt iedereen met groot licht om schade aan de toch al gammele auto's te voorkomen. Een kuil kan namelijk al fataal zijn voor de schroot-rijpe vehikels.
Dit houdt wel in dat zo gauw er een tegenliggers aankomt, je genadeloos verblind wordt. Niemand denkt er namelijk over na om dan het licht eventjes te dimmen, en ook remmen of zachter rijden op dat moment lijkt overbodig.
Dan moet er nog even getankt worden...nadat de tank gevuld is wil de auto niet meer starten. Hij wordt vakkundig achteruit geduwd tot hij op een heuveltje staan...een flinke duw, de auto begint te rollen en hup..hij springt weer de auto in, draai aan de sleutel en off we go!
Onderweg wordt er meerdere malen gestopt om mensen op te pikken danwel af te zetten..
Mij hoor je nooit meer zeggen dat er geen 7 volwassen mensen plus een baby in een Opel Astra passen...

Tegen 9 uur ben ik eindelijk op de plaats van bestemming en ik ben benieuwd waar we heengaan. Maar de 'club' overtreft al mijn verwachtingen. Er is een pooltafel, een bar, muziek en een dansvloer...wat wil een mens nog meer!
Na wat drankjes (kosten: 50 cent) wagen we ons op de dansvloer..elke Ghanees lijkt hier van elastiek en het ritme tot in hun tenen te voelen...
Ze zijn niet verlegen mij het een en ander aan dansmoves bij te leren, en als ik in ruil daarvoor hun het 'jumpen' leer kan de avond helemaal niet meer kapot.
Alhoewel; ineens 'Lights off' ; stroomuitval. Ik kijk een beetje teleurgesteld om me heen (begon er net lekker in te komen) maar voordat mijn ogen aan het duister kunnen wennen wordt ik al bij mijn hand gepakt en mee naar buiten genomen...iedereen zit en wacht geduldig tot het feest weer verder kan gaan. Zo ook wij.
We pakken een tafeltje en twee stoelen en kletsen wat. Heeft eigenlijk ook wel wat, zo in het pikkedonker aan de straatkant wachten op de electriciteit.
Dan kijkt Richy me net iets te lang en ik vraag me af wat hij van plan is. "Nienka, I must tell you..I'm in love with you."
Oei..dat was nou niet echt de bedoeling. Ik leg uit dat het niet echt handig is, aangezien ik in december alweer terug ga. Vond het ook een beetje zielig om uitleggen dat hij nou niet bepaald mijn type is, en hij echt superaardig is en ik een leuke tijd met hem heb, maar onze werelden nogal verschillen.
Maar toen hij begon met "I searched for love, I read about it, I hearded about it, I dreamed about it, but with you I founded it.." (Hahah! Wat is dit?!?! ben ik zonder mijn weten in een aflevering van Dawsons Creek beland??) had ik het toch wel gehad. Even voor de duidelijkheid: dit was de derde keer dat we elkaar zagen, en meer dan samen een colaatje drinken hadden we tot dusver niet gedaan.
Van te voren was ik namelijk al uitgebreid gewaarschuwd door menigeen..door de plaatselijke bevolking worden wij 'bruni's' namelijk vaak gezien als wandelende geldboom en mogelijkheid om naar Nederland te emigreren...gelukkig had ik ook menige tips meegekregen en wees hem dan ook vriendelijk op mijn familie/vriendschapsring om mijn ringvinger en vertelde uitgebreid over mijn 'husband' die in Nederland op mij wachtte...
Nu zijn we weer gewoon vrienden. :-)

Zaterdag
Omdat mijn halve klas nog steeds niet goed kan schrijven en geen idee heeft hoe de letters eruit zien, had ik bedacht om het alfabeth op de muur te schilderen. Het schoolhoofd was razend enthousiast en zonder aarzelen werden me de sleutels overhandigd zodat ik er ten alle tijden in zou kunnen.
Omdat het weekend was, had ik verwacht een lege, verlaten school aan te treffen en in alle rust mijn kwast het werk kon laten doen.
Niets bleek minder waar. Een verliefd stelletje zat verscholen in de buitenklassen en keken betrapt op toen ik nietsvermoedend aan kwam slenteren, en op het schoolplein was een groep kinderen aan het voetballen. Het trok hun interesse toen ik zomaar een deur openmaakte van een van de klaslokalen en stopten dan ook met voetballen om te kijken wat ik kwam doen.
Ik bleek dan ook een ware kunstenaar toen ik ging schilderen...dat geel en blauw samen groen wordt was helemaal toverkunst en ze keken me ongelovig met grote ogen aan.
Ik dacht alleen maar; wat erg..geen van deze kinderen heeft ooit eerder verf gezien...

S'avonds na het eten hoorde ik ineens drums in de verte en vroeg aan de gastmoeder of er een feestje ergens aan de gang was. Ze antwoordde dat het de kerk was, bij mijn school. En dat ik er wel heen kon gaan als ik wilde.
Mijn schooltje staat nogal achteraf, met niets erom heen behalve gras en akkers en uiteraard geen licht...Het was pikkedonker maar omdat het nog vroeg was (9 uur) was het helemaal niet gevaarlijk. Dus voor de tweede keer die dag liep ik naar het schooltje..
Ik hoorde drums en zang, maar zag nog steeds niets omdat de lanp ongeveer 5 meter schijnt.
Dan schijnt mijn licht (eindelijk) op de grope en zie dat 't allmeaal tieners zijn; en er zijn wel 5 verschillende soorten druminstrumenten. Maar nu ze mij zien valt het uitbundige gezang en getrommel stil.
"Uh..hello.." zeg ik 'n beetje vertwijfeld. Dan ben je toch wel ineens heel alleen als enige blanke zo in het pikkedonker achteraf op een schoolpleintje met 20 tienerrs tegenover je..."I came for the music"
Dan zie ik in het donker ineens allemaal tanden verschijnen; en ze beginnen te lachen en praten en stoten elkaar aan. "We're finished" zegt een meisje.
hmm..jammer..ik wil me omdraaien en weglopen maar hoor "but we can play one for you!" Dat laat ik me geen twee keer zeggen..een persoonlijk concert!
De drums worden weer in elkaar gezet en uit volle borst zingt iedereen het voor mij onverstaanbare maar onzettend ritmisch lied...de drums maken het helemaal af en iedereen gaat compleet uit zijn dak. Iedereen danst, springt en beweegt zoveel mogelijk ledematen tegelijk. Geweldig!!
Ze stralen allemaal en 't klinkt fantastisch! Dit is toch wel echt puur genieten..

En lucky me...de dans kon ik s'avonds onder de douche verder voortzetten. Er zaten namelijk ineens honderden mieren en spinnen in het hokje van 1m2 zaten, en vonden mijn benen nogal interessant.
Maar goed...aangezien dat hokje de enige wasmogelijkheid is en je toch al het zand van je af wilt spoelen moet je wat...
al hoppend en springend probeerde ik zo goed en kwaad als het kon in een recordtempo mijn haren te wassen en het water over me heen te gooien..
En nou ben ik niet echt bang voor spinnen, maar toen ik voorovergebogen mijn haar aan het uitspoelen was en er ineens een zwart-witte megaspin op mijn rug sprong en tegelijkertijd 5 mieren via mijn knieen hun weg naar boven aan het maken waren heb ik toch wel even flink wat boogywoogy/breakdance/chachacha-moves gemaakt daar...

Zondagmorgen
7.15; ik word opgehaald om naar de kerk te gaan door een meisje uit de buurt die me de dag ervoor aansprak op straat en me uitnodigde. Imagine: Sisteract.
Na uitgebreid door iedereen verwelkomt te zijn "You're welcome!!" raakte ik in gesprek met een jongen uit het koor. Zijn stopwoord: "Powerfull!!" en hij had een lach die bijna beide oren raakte en er volgens mij niet af te slaan was.."Where you from?" (favoriete vraag hier) "Holland" "Oh! That's powerfull!" Eh?
Vol enthousiasme en overgave vertelde hij me over het zuiveren van je ziel, get spiritual, brighten up your eyes and seeee!!! Thats powerfull man!!
Uiteraard werd de bijbel er nog even bijgepakt om de zojuist gesproken woorden te onderstrepen.
De dienst begint. Een Whoopi Goldberg in het kwadraat beklimt het podium en pakt de microfoon. Pray!!! Everyone pray!! Dan begint ze onverstaanbaar maar overduidelijk helemaal in haar element een kwartier in de microfoon te bazelen.
Ik weet eindelijk de glimlach van mijn gezicht te krijgen maar zogauw ik rondkijk is hij meteen weer terug.
Iedereen heeft een plekje in de zaal gezocht en staat...De een met de handen omhoog, de ander gebogen en weer een ander wiebelend...iedereen duidelijk 'in zichzelf' en niemand trekt zich wat van elkaar aan. Er wordt van niets gek opgekeken , elk persoon dankt op zijn of haar manier. En sommigen hebben daar nou eenmaal een stoel boven hun hoofd geheven voor nodig...

Dan begint het koor..Go Sisteract!!
begeleidt door drums en een keyboard swingt het de pan uit! Elke neger (ik was de enige blanke) gooit dan ook bereidwillig zijn of haar heupen in de strijd en zingt uit volle borst mee...of er juist lekker tegenin, of wat goed getimede "oeh!", "yeah!" en "aha" 's er tussendoor.

Moet eerlijk bekennen dat het meeklappen me wat minder soepeltjes afging...de combinatie van het Afrikaanse ritme en het dubbel ipv enkel klappen maakte dat ik me een beetje een Josti voelde...maar ach...ik was niet de enige daar.
Dan stopt het koor en moet iedereen elkaar (nogmaals) verwelkomen en daarna elkaars handen blijven vasthouden. Er is nu een grote warrige slinger van mensen door de kerk en gezamelijk wordt gebeden. (ook hier worden de stilte's opgevuld met kort maar krachtige 'Mmmm Yeah!" "You preach!!" Aha!"
Dan begint ze te preken over demonen (?) welke op de loer liggen om je te pakken; iedereen schrijft keurig mee en aan het schrift van het meisje naast me te zien gebeurt dat elke week.
Aan het einde van de dienst wordt mijn naam en adres nog gevraagd en wordt ik massaal uitgezwaaid. Uiteraard weer met brede lachen en welgemeend worden teksten als " God bless you!!" "Jesus loves you!" en " I'll pray for you!" me nageroepen.
Thanx! Ben benieuwd of ze volgende week in de moskee ook zo hartelijk zijn :-)

Als afsluiting nog wat geinige winkelnamen die ik onderweg tegengekomen ben:

1. Playboy Barbing Shop
2. God is my Shepherd Taxi
3. Mohammed the Butcher
4. Powerfull Haircut
5. Eat more Clothing
6. Kwik Health Pharmacy
7. Take it easy bus
8. Peace man Art studio
En mijn favoriet:
9. We were like you Beauty Salon

Laiverds...dat was het weer voor nu.
Thanx again voor de berichtjes..kan jullie helaas niet allemaal persoonlijk een bericht terugsturen (internet is hier nog niet wat het in NL is..) maar lees ze allemaal (vaak wel twee keer) en maken me superblij! Heel erg bedankt!!
Ik denk aan jullie!

Dikke knuffel en veel liefs, Nienke