Week 1

Dinsdag morgen half 7.
Voordat dat wekker uberhaupt kan gaan wordt ik al wakkergezongen door de moskee naast ons huis. Kijk slaperig uit het raam, en besef ineens weer dat ik in Afrika ben. Sta in een sprong naast m'n bed! (ok...nadat ik mezelf uit de klamboe bevrijd had..)
Spring onder de douche (emmer koud water) en krijg te horen van de gastmoeder dat mijn ontbijt klaar staat. Thee met witbrood. Hardstikke lekker en zeker goed voor Ghaneze begrippen.
Om 7.45 ga ik van tafel en pak mijn rugzak om naar school te gaan. De gastvader vraagt wat ik van plan ben...ik kijk een beetje vertwijfeld (Moet ik nog een dankgebedje zeggen voor het ontbijt? Mag ik als meisje niet alleen over straat? Moet ik eerst nog helpen in het huishouden?) en zeg dat ik naar school wil.
Dan begint hij heel hard te lachen.
"NO! NO!! Don't go! You go by 9 o'clock."
"But it starts at 8 sir.."
"Look outside!"
"ok.." (ik kijk naar buiten..geen idee wat waarnaar)
"What do you see?"
"Your garden..?" (hoop vanuit de grond van mijn hart dat hij niet vraagt onkruid te wieden of iets dergelijks..in de eerste plaats omdat alles in zijn tuin eruit ziet als onkruid, ten tweede omdat het keihard regent)
Weer een bulderlach...verkeerde antwoord dus..kan ook echt niets bedenken wat er dan buiten gedaan zou moeten worden.
"The rain!! You see the rain! It's raining!"
" uh...yes..?"
" So school is closed"

Haha! Regen = geen school!

Woensdag 8.00
De school begint. Kinderen stellen zich onder dwang van een paar oudere kinderen met stokken (klassenoudsten?) op in rijen, en beginnen uit volle borst te zingen, begeleid door drums...
Ik ga naar de lerarenkamer en krijg een paar boeken in mijn hand geduwd...met de vraag waar ik op wachtte. "De leraar" antwoord ik. "No, you go..class is waiting".

Pfft! Goed dan..
Ga naar de klas en steek voorzichtig mijn hoofd om de hoek.
Iedereen staat per direct op, armen strak langs het lichaam en in koor klinkt "Goodmorning Madam! How are you?"
"Fine thank. How are you?"
"I'm fine too. Thank you." Weer perfect tegelijk. Vraag me af hoe vaak ze dat geoefend hebben.
Ik stel me voor. "Nienke"
"Hello Niejenkie" hahah! Ook goed.
Dan doe ik een namenrondje van de klas, en aan hun gelach te horen is mijn uitspraak van hun namen net zo slecht als andersom.

Ik zie dat er geen boeken en krijtjes zijn...En besluit te gaan zingen.
'Old mc Donald had a farm' (alleen de Hiejahiejahoo kunnen ze meezingen) Kumbaja My Lord (miste nog net het gitaartje en het kampvuur...de uniformpjes zijn present!) en Aramsamsam.
Dan die ik dat de helft van de klas nog steeds staat..de andere helft hangt vermoeid over de tafeltjes...
Ik zeg "You can sit down if you like"
Meteen laat iedereen zich een zucht van opluchting in de schoolbankjes vallen..Oeps! Ze wachtten blijkbaar al die tijd op mijn toestemming..

Het schoolhoofd komt binnen en vertelt dat de leraar vandaag niet komt omdat er een meeting is in de stad over het nieuwe onderwijssysteem. En dat de kinderen naar huis mogen als ze willen, maar ik ze ook les mag blijven geven.
Dus ik draai me naar de klas en vertel ze dat ze vrij zijn.
" No stay!!! Teach!!"
Dit zou in Nederland dus echt ondenkbaar zijn.

Geef nog wat Engels (lichaamsdelen en gezicht) en rekenen (optellen en splitten) en de dag af met "Head, shoulders, knees and toes, knees and toes". Ik denk dat het een grote hit wordt.

Donderdag 8 uur.
Ben de enige 'leraar' die aanwezig is. ga dus naar mijn klasje en begin met lesgeven. Tussen half 9 en half 10 druppelen de leraren van de andere klassen een voor een binnen..nog geen teken van de leraar van mijn klas.
Geef weer Engels en rekenen; en probeer van elk een beetje het niveau te bepalen.
Even voor de duidelijkheid: de leeftijd in mijn klas loopt van 7 tot 15 jaar, en het niveau van vloeiend Engels lezen en schrijven tot het niet eens kunnen overschrijven van een opgave uit het boek. Iedereen gaat hier namelijk gewoon altijd over, en bij het aanmelden van een nieuwe leerling wordt het niveau in drie vragen bepaald.
- What's your name?
- Where are you from?
- Can you read this? (wijzend op het woordje 'book')

Tegen half 12 vind ik het wel mooi geweest. De kinderen zijn moe, en ben ook ruim een uur eerder begonnen dan de andere klassen.
Laat de kinderen naar huis gaan, en loop naar de lerarenkamer. Of ik moe was. Nee..helemaal niet.
Want anders kan je de kinderen wel laten doen alsof ze slapen en zelf relaxen..(?!?)
Ik zeg dat ik de kinderen naar huis gestuurd heb. Zijn blik vertrekt en een andere leraar (waarschijnlijk daar het relaxen) kijkt gespannen van mij naar het schoolhoofd en terug.
Het schoolhoofd perst een lachje rond zijn mond en zegt; "School's out at 12"
Ik zeg dat ik dat begrijp, maar dat ik anderhalf uur eerder dan de andere leraren begonnen ben, en bovendien, als ik er niet geweest was er vandaag uberhaupt geen leraar was voor de klas.
Zijn antwoord; "Come when you want (met andere woorden, slaap lekker uit...chill ze, laat ze maar wachten) but keep the kids in school 'till 12."
Ok...het maakt dus niet hoe laat je komt, of je komt, wat je met ze doet, zolang ze maar van 8 tot 12 op school zijn.

Ik loop naar buiten en roep wat kinderen die er nog zijn terug en laat ze voetballen.
Ik zit in een hoekje in de schaduw, en kijk uit op Kindergarden 2 (groep 2).
Het 'laat de kinderen maar doen alsof ze slapen' valt op zijn plek...de hele klas ligt met zijn armen en hoofd op de tafel en de lerares zit voorin de klas verveeld naar het mais te kijken. Ze ziet me niet.
Dan tilt een van de kindere voorzichtig zijn hoofd op en kijkt stiekem met een oog nog dicht rond naar de rest van zijn klas...ik moet er om glimlachen.
De lerares niet. Ze springt op, pakt een stok en slaat hem keihard op zijn rug, hoofd en gezicht. Door het gekerm van het kind kijken nu ook een paar andere kinderen op. Dat hadden zie niet moeten doen. Ze rent er op af en begint ook hun een voor een af te ranselen. Gevolgd door de hele klas...langs elke tafel loopt ze en geeft iedereen een paar harde klappen met de stok...sommigen blijven zo stil mogelijk liggen in de hoop dat ze stopt...anderen proberen de klappen van de stok af te weren met hun handen.
Mijn hart breekt, mijn handen trillen en mijn ogen rollen uit hun kassen...wat gebeurd hier in vredesnaam!!?
Is dit cultuur?? Pure mishandeling?? Mag ik ingrijpen of leg ik dan de 'westerse normen en waarden' teveel op??
Het liefst wil ik opstaan, die stok pakken en haar een klap geven...maar bedenk me dat dat waarschijnlijk totaal geen zin heeft...Dit is vast niet de eerste en laatste keer dat ze dit doet.
Wel besluit ik naar het schoolhoofd te gaan en aan te vragen of dit een normale gang van zaken is. Nee, zegt hij, het is een uitzondering.
Later die dag hoor ik dat het hier wettelijk verboden is om de kinderen op school te slaan...
Hopelijk was het dus inderdaad een uitzondering en hoef ik deze ontzettende 'lieve' kleuterjuf volgende keer niet op de wet te wijzen.

Nog enkele geinige vreemde dingen als afsluiting:

1. Ik mag niet met schoenen aan naar binnen, maar moet wel mijn fiets in de woonkamer parkeren.
2. Tijdens een gesprek moet je zorgen dat zij niet je voetzolen zien. Dat is namelijk niet netjes.
Tijdens dat zelfde gesprek is neuspeuteren, spugen, je hand in je broek of scheten laten geen enkel probleem.
3. Gang van zaken in een grote winkel:
1. ga naar de afdeling, wijs aan wat je wilt hebben (na lang wachten)
Je krijgt een bonnetje.
2. Ga naa de kassa, wacht opnieuw en reken af.
3. Terug naar de afdeling, geef bon.
4. Wacht op een andere bediende die het voor je pakt en afneemt (er is hier veel stof)
5. Loop naar de uitgang. Voor je buiten bent nog twee posten (=2 x wachten)
de eerste op een stempel op je bon te zetten, de laatste om het verkochte artikel in het Grote Boek te schrijven. Vijf medewerkers, een artikel. Goed management. :-)

Als laatste nog heel erg bedankt voor al jullie lieve berichtjes, erg fijn om te lezen!!

Heel veel liefs, Nienke